Saçlarını çöz geceye karşı
Adını inat koy bahçende açan gülün
Yağmuru kırdık rapunzel
Biz bir bebeği öldürdük
Unuttum çıbanlar başverdi tenimde
Saçları yok muydu maksatlı kızların
Süzülürdü gözlerin değince gözlerime
Sana minnettar dilsizler
Seni masallardan çıkardım
Ve yaşadım bir günahı seninle
Çıplak ayaklarını gizle gözlerden
Yağmurun dokunduğu her yerini
Sesini koru günah kelimelerden
Yanında meleklernden bir ordu
Saçlarını çöz geceye karşı
Cadılar çıkmadan yerlerinden
İnancın sancağını diktim her kapısız kuleye
Adını yazdığım her sayfayı yoldum defterden
Lakin rapunzel saçların korudu güzelliğini
Dilin yağmurla sustu
Gözlerin suçlu… tanınmaz
Masum mahpusları korudu
Kapımı zorluyor dilenci orduları
Gazete küpürlerinde buna rastlanmıyor
Para desteleri rapunzel, güzel kızların
Kararan alınlarını süslüyor
Öpmüyorum artık yüzünü çocukların
Kirli elleri yakalarımda bundan ötürü
Dinle rapunzel
Güneşi suratsızlara bıraktık
Dilin gücü kalmadı
Yağmur sularıyla ıslattık
Sana öldüm diye ağlamak geçiyor içimden
Bekar odalarında yalnız bir ölü
Gözlerim arsız seni görmemekten
Odamda ifritler dolanıyor
Kulaklarımda terkeden sevgililerin sözü
Beni sokak ortalarında bırakıyor
Kendimi unuttum uzaktan duyunca ağlayışını
Şarkını sürdür rapunzel geceye karşı
Saçlarını sarkıt sen bağımsız kollarına erkeklerin
Güzel bir ölüm beğenerek kendime
Güllere, leylaklara aldırmadan ölüyorum
Yalnız duyunca rapunzel ağladığını
Kendime lanet ederek, lanet ederek yiğitliğime
İnceliğime yükleniyorum
Yağan yağmurlar durur rapunzel
Baharda kar yağar sen küsersen
Karıncalar aç kalır sen gidersen gizlice
Ve biter bir ömür
Sana unutmanın ağırlığını anlatmıştım
Ağı bir balığın nasıl kırdığını özgürlük için
O engin denizde bir gün
Anlatmıştım her insan gibi öldüğünü
Dinle rapunzel
Sararak dilini parmaklarına
Ufkun ötesine sessizce geçtiğini
Benden saklayamazsın
Açsan da birgün kapını başkalarına
Beni hiçbir zaman unutamazsın
Sana öldüğümü anlatamam
Cılızlaşan alevimin yavaşca söndüğünü
Ve kalbimin hergün büyüdüğünü hasretinle
Sana uzak kalmak aşka uzak kalmak demektir
Duy artık, duy rapunzel çığlıklarımı
Boğazlanan bir martınınkini andıran
Bu bir aşk şarkısıdır ve adı sevilmemektir.
Geçmedi sancısı savurduğun okların göğsümde
Yağmur her düştüğü yeri yakıyor
İnan rapunzel dilinde açan her çiçek
Beni hiçliğin kucağına acımasız atıyor
Artık yaşamaya kurulu bir kukla gibi
Kulenin dibinde dönmeyeceğim
Ve inansam da senin daima beni sevdiğine
İsmini bir daha hiç seslenmeyeceğim
Yine bir melek olarak sarkıt saçlarını
Yahut kulende kal, insan ol biraz.
Şiir Antolojim 