Ay Kasidesi

5
Yıldızlar sofrasının o sonsuz bereketi
Adına şiir denen masal meyvesidir ay

21
Bil artık canevimde mayalanmış şiirin
Yalnız nesib’i deği methiyesidir ay

22
Sensin o sözün gözü / gözün düşsel gizemi
Gizemden şiir süzen söz divânesidir ay

31
Kış geldi yaz dediler / bahara güz dediler
Sözcüklerle seviştik / şiir-söz’e giz olduk

34
Hep’le hiç’e büründük / varlık diye göründük
Yokluğun sarnıcıydık / belli belirsiz olduk

35
Biz siz idik biz olduk / büyülü bir yüz olduk
Gizimizi çözdüler: Ayda kalan iz olduk

38
Ahmet Necdet övmedi kimseyi senin kadar
Besbelli o Nedîm’in nedîmesidir ay

40
Artık sözüm tükendi / elim boş kaldı deme
Şiirin bilinmedik mucizesidir ay

41
Dua et ki şairin yolu hep açık olsun
Unutma: Âşıkların kutsal hâlesidir ay

Ahmet Necdet

 

Sana Bunca Yangından

geceler kör ve sağır / ses vermeyen bir kuyu
haklı kılar uykuyu ve uyuşturucuyu

ağzındır çiçek açan erguvan gökte
yeşertir bir aşkı ve küçücük bambuyu

anka’ya işmar eder zümrüt ve yakut
çıldırtmak için serkeş bir kuyumcuyu

bu yüzden kana boyar aklının saçağında
tüneyen tahta kuşlar bütün ortadoğu’yu

ne kadar içsen de kandırmaz artık seni
yaranı azdıran o bengisuyu

yürek bir mermi gibi sürülür yalnızlığa
mutlandırırsın tetiği ve namluyu

sendin ve büyüten de hep sen olacaksın
göğsünde akrep diye sakladığın korkuyu

ahmet necdet ne kaldı sana bunca yangından
kendine dert ettin de aşk denen kuruntuyu

Ahmet Necdet

 

Mustafa Gezgör

nerde bir yangın varsa yüreği orda
inancından başka giysisi yok üzerinde
her kucaklaşma bir ayrılık
her ayrılık bir kucaklaşmaydı onda

Müslüm Yücel

 

Babanın Yokluğuna Gitmek

Ne vakit babamın yokluğuna gitsem
Babam bana bir şey diyor.

Diyorum ki, bir yerdeyim ben baba
Bir gökte. Gökte gece var, ay var,
Sen de varsın. Ama hercai bir şey sanıyor
İnsanlar beni böyle görünce.

Oysa benim karnımda bir zehir var.
İçimde çok uzakta biri kalmış da
Onu çok özlemişim gibi bir zehir var.

Babam burası yatmak için çok güzel, diyor.
Sen de kaldır kıçını biraz gez dünyayı,
Kastamonu’ya git mesela Devrekani’ye
Çok güzelmiş de, bak o zaman geçecek,
Dünya göreceksin, gülümsüyor.

Elim soğuk mermeri okşuyor.

Onun  yokluğuna giderken biz
Kardeşlerim annem hepimiz
serin ufkundan geçiyoruz Balkanların
ve bizim oraların havası
Sanki hepimizin zehrine iyi geliyor.

Bana “sen kalk, güllerin altını çapala,
dünyayı belle, ben artık gideyim,” diyor.

Bir elim öbür elimi okşuyor.

Birhan Keskin

 

Sükûnet

Kuşların güneye göç etmelerini görüyor musun?
Fani şeyler de böyledir: Gelir geçer
Sakin ol, düşme zamanın vehim tuzağına
Bir rüyayı bir başka rüyaya ekleyen zamanın

Özlemi başka uzak yerlere doğru yönelir;
Bilgenin kalbi ise yaldızlı burada kalır
Vazgeç ulaşılmaz diyarların rüya imgesinden –

Sen güneşi ve yıldızları bizzat kendinde taşıyorsun

Frithjof Schuon
Çeviri: Mahmut Kanık

 

Bu İşin Sonu

IX

Güler gitti
Pencere çekip başını gitti
Gök gitti, ağaçlar gitti, sokak gitti
Kimse kalmadı seninle

Yarın Güler’i gördüğün yerde
Gökleri, ağaçları bulursun
Bir başka sokak gözünde güzelleşir
Ama unutma ki gün gelir
Gün gelir de Güler
Buralardan giderse
Bu gezdiğin tozduğun
Dört yanı haram eder de gider
Bu odayı bırakır
Bu şehirde duramaz olursun

Necati Cumalı

 

Güler’in Ardından

VIII

Mantosu sandalyenin arkalığında
Çantası üzerindeydi
Masada eldivenleri…
Akşam oldu
Güler giyindi gitti
Gözlerim bütün gece
Msada, sandalyede kaldı…

Necati Cumalı