Aşkla Terketmek

Daldı gözlerim mektubuna, baktım durdum. Yüreğim darlanıyordu. Bir yandan bu, seni bir daha göremeyeceğimin acısındandı. Satırları okudukça sevgi dolu cümlelerinin beni sessizce bıraktığını anlıyordum.
Sen sevgiyle, incitmemeyi düşünerek terk ederdin biliyordum, ama senin bilmediğin bir şey var; tam da gidecekken bu kadar sevgi canımı acıtıyordu. Keşke diyorum keşke vurup kapıyı çıksa, dokunmasa, bu kadar aşkla bakmasa, beni aşkla incitmese…

Ama bu sendin işte, ya da seni sen yapan buydu. Aşkla terketmek..

 

İstersen

“Çünkü sen beni, bir annenin kucağındaki bebeğin gözlerinde, yolunu kaybetmiş bir avarenin çaresizliğinde, bu şehrin sessiz çığlığında, bir ihtiyarın titreyen elleriyle yudumladığı çayın kokusunda görürsün istersen..”

 

Gidiyorum. Beni Affetme

Biliyorum sen kalbime düşen en güzel ateşsin..
Ben senin kalbinde aşka düştüm..
Günahını sevabını kabul ettim, sevdim..
Seni üzmeyi göze alamam, almam. Sensiz ben iyi olmayacağımı bilirim.
Ama zaten ben çok az zamanlar iyi olurum. Sensiz biraz daha az olacak..o kadar..
Ama seni değişmem, değişemem. Seni, iyiliğime değişmem..
Ve sen benimle iyi değilsin, ol(a)mayacaksın…
Bensiz elbette sen de belki iyi olmayacaksın ama bu az sürecek.
Sende güzel kalmak istiyorum. Seni tüketmek değil.
Beni güzel hatırla dedim, sende tükettiklerimle değil..
Şimdi burda ayrılıyor yollarımız.

Senden sonsuz kere özür dilerim.
Bundan sonra tutamayacağım ellerinden özür diliyorum.
Göğsümde uyutamayacağım başından özür diliyorum.
Her telini aşk’la öpemeyeceğim saçlarının her bir telinden özür diliyorum.
Seni Seviyorum..

Gidiyorum..
Beni affetme..

Günyeli

 

Endişe

“Bir an iki yabancı olduğumuzu düşündüm. Sen bir anda kalkıp yerini başkasına verince, bütün konuştuklarımız, gülüştüklerimiz hayal gibi geldi…. Zamanı geldi sen gittin, ben bu hayalden uyandım irkilerek…”