XX I
-Şiir ne ki? – diyorsun, mavi
gözlerini gözlerime mıhlarken.
Şiir ne mi? Soracak mıydın sen de?
Şiir … sensın ya!…
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviri: Bilge Karasu
Etiket arşivi: Gustavo Adolfo Becquer
Şiir Sensin
bir öpücüğüne (XXXIII. Rima)
Bir gülüşüne yeryüzünü bağışlarım;
bir gülüşüne gökyüzünü;
bir öpücüğüne… bilemem,
ne bağışlamalı senin bir öpücüğüne.
Gustavo Adolfo Becquer
Yolumuz dar, çarpışma kaçınılmaz
Sen tayfundun, ben de yüksek
bir kuleyim gücüne meydan okuyan;
Ya sen dağılacaktın dört bir yana
ya da alaşağı edecektin beni!
Olanaksızdı!
Sen okyanustun, ben de dimdik
yükselen direngen kaya, gelgitlerine;
Ya sen kırılacaktın çarparak bana,
ya beni sürükleyip götürecektin!
yükselen direngen kaya, gelgitlerine;
Ya sen kırılacaktın çarparak bana,
ya beni sürükleyip götürecektin!
Olanaksızdı!
Sen güzel, ben yüce: Alışkınız,
birimiz ayakları yerden kesmeye,
öteki eğilip bükülmemeye:
Yolumuz dar, çarpışma kaçınılmaz…
Olamazdı!
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviren: Vehbi Taşar
Aşk unutulduğunda, o nereye gider
Havadır iç çekişler ve havaya gider.
Sudur gözyaşları ve denize gider.
Kadın: anlat bana, sen biliyorsan eğer,
Aşk unutulduğunda, o nereye gider?
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviren: Vehbi Taşar
Bir gözyaşı gözüktü gözlerinde
Bir gözyaşı gözüktü gözlerinde düşmek üzere
Ve benim dudaklarımda bir özür dileme.
Gururla konuştu o ve gözyaşını sildi
Ve söz benim dudaklarımdan gitti.
Ben kendi yoluma giderim şimdi ve o kendi yoluna
Fakat düşündüğümüz zaman aşkımız konusunda,
Ben,“o gün ne diye çenemi kapattım?” derim bugün bile
Ve o der “Ben ağlamadım ne diye?”
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviren: Vehbi Taşar
Bir kadın zehirledi benim ruhumu
Bir kadın zehirledi benim ruhumu,
başka bir kadın zehirledi vücudumu;
hiçbiri gelmedi aramaya beni,
suçlamam onların hiçbirini.
Dünya yuvarlak olduğundan, dünya bir eksen etrafında döner.
Yarın bu zehir dönerek eğer,
zehirlerse nöbetleşe, kim suçlayabilir beni?
Verebilirmiyim bana verilenden daha iyisini?
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviren: Vehbi Taşar
O Kara Kırlangıçlar Dönecek
o kara kırlangıçlar dönecek
balkonuna yuvalarını asmaya,
ve oynaşırlarken, kanatları yeniden
çarpacak camlarına;
ama senin güzelliğinle benim mutluluğumu
seyretmek için uçuşlarına ara verenler,
hani adlarımızı da bilenler…
işte onlar… dönmeyecekler!
bahçendeki o gür hanımelleri dönecek
duvarlara tırmanmak için,
ve daha güzel kokularla yeniden
açacaklar akşamleyin;
ama kırağı çalıp da donanlar,
günün gözyaşları gibi, üzerinden
titreyen çiğ tanecikleri dökülenler…
işte onlar… dönmeyecekler!
o yakan sevda sözleri dönecek
kulaklarında çınlayarak;
ve kalbin uyanacak yeniden
o derin uykusundan;
ama tanrının huzurunda diz çökmüş,
sessizce yakaran insanlar gibi,
tıpkı benim seni sevdiğim gibi… hiç kimse
seni bir daha öyle sevmeyecek!
Gustavo Adolfo Becquer
Çeviri: Cevat Çapan
Şiir Antolojim 