Şurası kesin ki yaşama isteği uzatır yaşamı,
Hekimlerce bilinen bir şeydir açıkça,
Hastalar atlatır en umutsuz durumları,
Başlarının etini yiyen karıları ya da dostları yoksa,
Umutlarını yitirmemişlerdir daha çünkü,
Ne cerrahın neşteri, ne Atropos’un makası görünür onlara,
İyileşmekten umut kesmek kısaltır ömrü,
Ve kısa yoldan sona erdirir insanın acılarını
Lord Byron
Çeviren: Halil Köksel / YKY
Kanto II/64
214
Geçti benden, geçti ah! Bir daha üstüme
Düşemez çiy gibi serinliği kalbin,
Gördüğümüz bütün sevgili şeylerden de
Güzel ve yeni duygular özümseyen,
Arı kovanı gibi vızıldayan, göğsümüzün içinde:
Bu nesnelerden mi çıkıyor bal dersin?
Yazık! Onlarda değildi bal, gücündeydi senin
Tatlılığına tatlılık katmak için bir çiçeğin.
215
Geçti benden, geçti ah! Bir daha artık
Tek dünyam, evrenim olamazsın kalbim!
Her şeyimdin bir zamanlar, şimdi başkasın ancak,
Ne esirgenişim, ne de lanetim olamazsın:
Hayaller bitti sonsuza dek,
Duygusuzsun, ancak kötü değil bu inanıyorum
Çok yargılara vardım senin yerine
Tanrı bilir nasıl yerleştiklerini içime.
216
Bitti aşk dolu günlerim, artık aklımı
Alamaz eskisi gibi başımdan
Kızların, evli kadınların, dulların çekiciliği,
Terk etmeliyim o hayatı eskiden yaşadığım,
İki kafanın uyuşabileceğine inanan o saf umudum geçti,
Geçti aşırı şarap kullanmalarım,
Yaşlı bir beyefendiye yakışacak bir günah için
Sanırım para tutkusunu arkadaş edinmeliyim.
Lord Byron
192
Duydum ki karar verilmiş yola çıkmana:
Akıllıca – güzel, yine de acı,
Geçmez artık sözüm genç kalbine,
Kalbimdi kurban, yeni baştan da olurdu,
Kullandığım tek hüner çok sevmekti – işte
Aceleyle yazıyorum bunları, bir leke görürsen kâğıtta ki
Gözyaşı değildir göründüğü gibi, çünkü gözyaşlarım
Yok artık, yansa da zonklasa da gözbebeklerim.
193
Sevdim, seviyorum seni, çünkü yitirdi bu sevda
Görkemi, yerini, cenneti, insanlığın saygısını
Ve saygınlığımı, pişman değilim bana kaça patladığına,
Öylesine aziz ki daha o rüyanın hatırası,
Ancak övünmek için değil suçumu alışım ağzıma ,
Hiç kimse bana kendimden sert davranamaz ki:
Yerimde duramayışımdan bu sözleri şu kâğıda çiziktirişim,
Yoksa ne sitem ettiğim var, ne de bir dileğim.
194
Erkeğin yaşamı bir yandadır, aşkı bir yanda,
Kadının tüm varlığıdır aşk. Erkek nasılsa uğraşır
Sarayla, siyasetle, kiliseyle, denizcilik ve ticaretle,
Kılıcı, cüppesi, kazancı ya da görkemidir,
Ki gurur, ün, yükselme tutkusu sunar kalbine,
Ve bunlar olmadan çok az erkek yaşayabilir,
Böylesine çok olanakları vardır erkeklerin, bizimse tek,
Yine sevmek ve yine yıkılmak.
197
Diyeceğim kalmadıysa da , oyalanıyorum şimdi
Ve bu kâğıda damgamı basmayı göze alamıyorum
Sonuna dek götürsem bile bu işi
Daha da çok artacak mutsuzluğum:
Yaşamazdım şimdiye dek, öldürseydi acı insanı,
Ölüm kaçınıyor kendini vurmasını dileyen alçaktan,
Bu son vedalaşmayı da ölmeden atlatmalıyım,
Seni sevmek, sana dua etmek için hayata katlanmalıyım.”
Lord Byron
179
Kızarır bozarır hanımlar, inanırız onlara biz de,
En azından inandım ben hep ve yararsızdır
N’olursa olsun, çabalamak yanıt vermeye,
Çünkü o an ağızlarından belagat akar,
Ve sonunda soluk soluğa kaldıkları anda,
İç çeker telaşsız gözlerini yere dikerler,
Birkaç gözyaşı döker ve derken barışırız:
Ve sonra – sonra – sonra yemeğe otururuz.
Lord Byron
Çeviren: Halil Köksel
127
Ancak bunların hepsinden, her şeyden tatlı olan
İlk ve tutkulu aşktır – bir yeri vardır apayrı,
Düşüşünü hatırlaması gibi Âdem’in;
Yaprak yaprak yolundu tüketildi bilgi ağacı –
Biliniyor her şey ve yeni bir şey getirmiyor yaşam
Ölümsüzlük veren bu günaha yaraşır gibi
Bundandır masallarda hep öyle gösterilişi, bizim için
Cennetten çaldığı o bağışlanmaz ateş gibi Prometheus’un.
Lord Byron
Şiir Antolojim 