Tahattur Et (Hatırla)

Şafak hâifâne âfitâba karşı saray-ı dil-kûşasını
küşâd ettiği zaman tahattur et!
Tahattur et o demde ki leyl-i mütefekkir zîr-i
perde-i müzerkeşinden hayâl-perverâne geçer!
Arzû-yı meserretle kalbin halecân ettiği zaman!
Akşam garibliği seni tatlı hayâlâta da’vet eylediği
zaman dinle o sadâyı ki sana ormanlar içinden
tahattur et diye zemzemehân olacaktır.

Vakt olup da ahkâm-ı kadrini senden ilelebed
tefrîk ettiği zaman tahattur et!
Bu kalb-i nevmidi kader nefy ve seneler mürûru
mahv eylediği zaman!
Hazin aşkımı düşün, o ulvî vedâ’yı yâda getir!
İnsan sevdiği zaman hicrânın ve zamanın hükmü yoktur.
Kalbim hareket ettiği kadar sana diyeceği işte
budur: tahattur et!

Tahattur et o demde ki şikeste gönlüm türâb-ı
bârid altında hâb-ı ebediye dalacaktır!
Tahattur et o demde ki medfenim üzerindeki bir
tek çiçek âheste âheste açılacaktır.
Amma ki sermedî olan rûhûm bir hemşire-i sâdıka
gibi senin nezdine gelecektir.
Geceleyin dinle bir sadâyı ki tahattur et diye
inleyecektir.

Alfred de Musset
Tercüme: Nigar Bint-i Osman

 

Elveda

Elveda! Artık ben dünyada

Bir daha göremiyeceğim seni. 

Sen unutulmazsın ben unutulurum da, 

Sen gidince anlıyorum sevdiğimi. 

Ağlayıp – sızlasam ne var boş yere 

Gelecek güzel günler sağolsun. 

Gel, seni götüren yelkenliye, 

Sana geleceğim buralarda yoksun. 

Gidiyorsun ya böyle umut yüklü, 

Gene geleceksin çalım satarak, 

Seni arıyanları boynu bükülü 

Tanımayacaksın artık tanımayacak. 

Elveda! Sen güzel bir düş oldun. 

Adamı sarhoş eden, tutuşturan. 

Üstünde yükselen yıldızlı yolun 

Bir düş, gözleri kamaştıran. 

Bir gün olur sen de anlarsın ya 

Yanmaları, sevgileri bir o kadar, 

Var mıdır aşka eğilmiyecek ama 

Böyledir kişioğlu, yitirince yanar…

Alfred De Musset

Çeviri: Abdullah Rıza Ergüven

 

Hatırla

Hatırla, çekingen Tan Güneşe
Mutlu sarayını açtığı zaman;
Hatırla, geçerken dalgın gece
Düş kurup gümüş tülünün altından;
Göğsün küt küt atarken hazlar davet edince,
Gölge seni akşamın düşlerine çekince,
Ormanların dibinde
Bir ses mırıldanır, dinle:
Hatırla.

Hatırla, gün gelip beni kader
Sonsuza dek senden ayırınca,
Üzüntü, sürgün ve seneler
Bu çaresiz kalbi soldurunca;
Düşün son elvedayı, hazin aşkımı düşün!
Yokluk ve zaman hiçtir insan sevmeye görsün.
Kalbim çarpıp durdukça,
O hep diyecek sana:
Hatırla.

Hatırla, soğuk toprak altında
Kırık kalbim sonsuza dek uyurken;
Hatırla, yalnız çiçek mezarımda
Böyle usul usul açıyorken,
Seni bir daha görmeyeceğim, ama ölümsüz ruhum
Sadık kızkardeş gibi dönüp gelecek sana.
Gecenin içersinde
İnleyen sesi dinle:
Hatırla.

Alfred De Musset
Türkçesi: Ahmet Necdet

 

Hüzün

Gücüm, hayatım, nem varsa kaybettim,
Kaybettim, ah, dostlarımı, neşemi.
Kalmadı hatta kibrim, azametim,
Oydu vehmettiren dâhiliğimi.

Hakikat budur dedikleri zaman
Karşımda sahiden bir dost zannettim.
Hakikatı anlayıp duyduğum an;
Çoktandır galip gelmişti nefretim.

Ama işte hakikat ebedidir,
Yaşarsa bir kimse ondan bihaber
Alemde ömrümce gafil kişidir.

Tanrı soruyor, cevap vermek ister.
İyi ağlamışım ara sıra,
Elimde kalan servet bu dünyada.

Alfred de Musset 

 Çeviri: Necip Fazıl Kısakürek

(Ülkü, 16 Ağustos 1954)