Allahım kalbimin etrafında
Dönüşü az ya da çok tamamladım sayılır
Allahım kalbimin etrafında
Nereye dönüyorsam
Yolculuğun sonunda
Kendime geliyorum
Geldiğim yerden döndüğüm yere
Allahım yine sana
İltica ediyorum
Allahım kalbimin etrafında
Dönüşü az ya da çok tamamladım sayılır
Şimdi kalple ilgili ikinci bir noktayı
Bir yere bağlamam gerekiyor
Ben kendimi bir yere bağlıyorum
Ve döndükçe dönüyorum kalbimin etrafında
Bir dönüş yolculuğuna dönüşüyor bu dönüş
Dönüyorum Allahım öteki vatanıma
Öteki tarafını keşfedeceğim belki
Kalbimin dönerek etrafında
Bu dönüşün biliyorum keşfedilmesi
Uzun sürecek başka bir yolculuğun sonunda
Mümkün olacak
O da aynı kalple ikinci defa
Karşılaşırsa benim daha önceden
Terkettiğim kalp
Ve gerçek hayatla bu önceden
Hayat diye bildiğimiz küf
Aynı cevherin rengini alırlarsa
Dönüyorum Allahım çünkü bu yerden
Bir yere dönmüş değildim
Dönmüş olsaydım zaten dönmeyi istemezdim
Düşmüş olduğum yerden
Dönüşü az ya da çok tamamladım sayılır evet
Anladım yolculuğun ne olduğunu da
Hiçbir yere varılmayan sonunda
Verimsiz fakat gerekli bir yolculuk bu
Baş döndüren bir dönüş yolculuğu
Yol boyunca bize eşlik edenlerin
Bir görünüp bir kaybolduğu
Uğraklarında kötülükler gördüğümüz
Uğraklarından eli boş döndüğümüz
Yaşatan ve besleyen meselemiz
Yol gösteren meselemiz bu yolculuk
Dönüşü az ya da çok tamamlamış da olsam
Her dönüşün sonunda tekrar koyuluyorum yola
Farkım yok aynı yoldayım öteki yolcularla
Ben de uğraklarımdan eli boş dönüyorum
Ben de uğraklarımda kötülük görüyorum
Ama görüyorum ki gördüğümüz kötülüklerden
Serseri bir hayat intikamını alıyor hepimizin
Bu hayatın ışıltısına bırakıyoruz biz de
Bundan sonra kendimizi
Göğsümüzde yeni şeritlerle yaklaşıyoruz
İlk uğrağına meselemizin
Kendimizi yerle gök arasında görmek
Kadar aldatıcı
Nerde olduğumuzu bildiğimiz kadar yalan
Olduğu halde bu uğrak
Bize gerçek tesellisi veriyor
Üstümüzdeki şeritleri parlak
Ve işe yarar gösteriyor
Aldanıyoruz ve avunuyoruz
Hayat diye bildiğimiz küfün üstüne
Elimizle dokundukça rahatlıyor içimiz
Varlığını yoklar gibi sanki yokluğun
Yokluyoruz görgümüzü ve bilgimizi
Şeritlerin yetmediği yerdeyse
Urganlara sıra geleceğini
Bilmiyor arkadaşlarım
Ben nasılsa biliyorum
Aldandığımı boş yere
Avunduğumu biliyorum
Ve Allahım yine sana
İltica ediyorum
Meselemin ilk uğrağından
Sonra ikinci bir uğrağa geçiyorum
Burada insanlar bir şeyi kutluyorlar
Ben de onlarla birlikteyim
Kutlamanın düzenine yabancılığım
Kimseyi şaşırtmıyor şaşırıyorum
Kimse kimseye dokunmadan
Hep beraber eğleniyoruz
Ama zaman
Ne de çabuk geçiyor
Zincirler çekiliyor gibi
Gündüzün sonundan gecenin içlerine
Birdenbire sürükleniyoruz
Ben acemiyim anlamıyorum
Arkadaşlarım eğlenmeye devam ediyor
O karanlıkta da hiçbir şey değişmiyor
Yalnız ben korkmaya başlıyorum
Korkumun hatırına
Allahım yine sana
İltica ediyorum
O aydınlıktan o karanlıktan
Sonra ikinci bir uğraktayım
Bu sefer etrafım ıssız
Gölgemi bile göremiyorum
Yağmur yağmasa daha da ıssız olacak
Artık ne yağmuruysa işte o yağmurun ıslattığı
Beton renginde bir yer burası
Neyse ki beton rengi diye bir şey var
O da olma daha da ıssız olacak
Bu yerde neyse ki yalnız değilim
Yokluğumu var edene yöneliyorum
Allahım yine sana
İltica ediyorum
Issızlığın da bu kadar ötesinden
Sonra bir başka uğrak
Sonra bir başka uğrak
Bütün uğraklarımdan eli boş dönüyorum
Yolculuğum bitince ancak
Kavuşacağım vatanıma
Bunu biliyorum ama
Şimdi bu dönüş yolculuğu Allahım
O zaman hatıra mı olacak
Bir de dönerken şimdi kalbimin etrafında
Dönmüş mü oluyorum
Yoksa kalbim de dönüyor mu benimle
Kendi etrafında
Öyleyse kalbim neyin etrafında
Dönüp duruyor
Belki de kalbim bana dönüyor
Bense
Bütün uğraklarımdan eli boş dönüyorum
Ve hepsinden sonra
Allahım yine sana
İltica ediyorum
İbrahim Kiras
Şiir Antolojim 