Darp

Bana göre 
Şiirin ve çivinin 
Başı birbirine benzer, 
İkisinin de,
Sivri uçları dalınca derinlere, 
Şiirin üstünde acının
Çivinin üstünde ise çekicin izleri kalır.

Şerko Bekes

 

Misafirlik

Ben yağmuru misafir ettim odamda
Gittiğinde
Bir kır çiçeği bıraktı bana
Ben güneşi misafir ettim odamda
Gittiğinde
Küçük bir ayna bıraktı bana
Ben ağacı misafir ettim odamda
Gittiğinde
Bir tarak bıraktı bana
Evet, ey güzel kız ne zaman ki
Misafir oldun sen odama
Gittiğinde
Kendinle, gül, ayna ve tarağı götürdün
Fakat ardında
Çok nazlı bir şiir bıraktın.

Şerko Bekes

 

Sızı

Ben uzun boylu bir sızıyım
Başka bir acının omzuna konmadan;
Yaralar nerede ise beni bulur,

Yoksullar da neredeyse ben onları bulurum.

Şerko Bekes

 

Göz

Kuzeye doğru

Gidiyor şiirim 

Ateştir ve gidiyor 

Hüzündür ve gidiyor

Ta Van üzerinde duruyor ve bükülüyor

Şafağın turuncu penceresi üzerine yağıyor 

Ve Dersim’in gözlerinde eriyor. 

Şiirimin gözleri 

Annemin gözleri 

Dersim’in gözleri 

Aydınlığın ırmaklarıdırlar 

Onların kaynakları karın yüreğindedirler 

Kar da ebedi bir aşk 

Ve hiç sonu gelmiyor!

Şerko Bekes

 

Fısıltı

Akşamdı.
Boyacı çocuk Mehmet
Şam’da
Büyük Meydan’ın bir köşesinde
yorgun başını büküp
incecik gövdesini hızlı hızlı sallıyordu
elindeki fırçayla beraber.
Akşamın küçük Mehmet’i
kendi kendine fısıldıyordu:
Sen, öğretmen, kolunu indir!
Sen, bezirgan, kolunu indir!
Polis… Casus… Asker… Cellad.
İyi insanlar… piç insanlar
siz, hepiniz
sırayla indirin kollarınızı.
Kimse kalmadı
yalnızca Allah…
İnanıyorum ki
öbür dünyada da
Allah ayakkabılarını boyatmak için
bir Kürdü çağıracak.
Kim
” O Kürt ben değilim!” diyebilir ki
Ah anneciğim!
Sence Allah’ın ayakkabıları kaç numaradır?
Ne kadar da büyüktür Allah’ın ayakları kimbilir!
Para için bütün bunlar ama.
Peki sence Allah ne kadar para verir?

Şêrko Bêkes
Kürtçeden çeviren: Kemal Varol