Hep böyle şaşırıyorlar
Kanatlarında ıslak bulutlar
Gelip güneşe konuyorlar
Kim biliyor içinizde sevmeyi
Şöyle kocaman.
Korkmadan konuşmadan
Bana yardım et diyor
Bu duran günün ortasında
Beklemenin ardında ve ötesinde bir şeyler var
Konuşamıyoruz.
Önce bitmeyecekmiş gibi geliyor
Kulağa söylenmişçesine
Bir araba iniyor yokuş aşağı
Atları insanları geride
Sana bu sıcağı anlatmalıyım
O kapının rüzgarda inatla vurduğunu
Yırtmışlar bu resmi bembeyaz bu duvarda
Durmadan gülüyor
Bir yerde aldanma da bitiyor
Masaldan sıkılan çocuğun gözleri
Ve bir karınca
Süsleniyor upuzun bir boşluğun ucunda
Havalanmış bu masmavi uçurtmayı bekliyor
Müştak Erenus
Şiir Antolojim 