“17/Adım”

Yollar yüzünde görülür!
Hatırlayış… Sönük yeraltı…
Sözler yolların kokusudur, Hatırâ
Hangi hayâl, nasıl hatırlayıştır o, Hatırlama
Sözdür saçları tutunulacak rüyâ

Gitmek, şairin kendine gitmesidir*

Yollar yüzünde görülür!
Paslı korkular, Yolcu ve
Konak, Dumansız ateş
Bana zakkumları söyle, Erguvanları…
Yere benzer yüzüm, Yakınlığım
Yıldızlar, Ruhum uzaklıklar
Ey zarı parçalanmış Zaman
Ey utancın aynası, Hiçlik

Gitmek, şairin kendine dönmesidir**

Yollar yüzünde görülür!
Bazen sönük yaprak, bazen bırakış
Sözler yolların buğusudur, Hatırâ
Fısıldıyordum… Ürperiyordu…
———————————-
* Birinci Adım
** İkinci Adım

Osman Hakan A.
Yol Şarkıları

 

Ağrı

Kendime bir doğum günü hediyesi

Can evim ağrımıyor aşikâre
Ben uyanınca hayat uyanıyor
…Ona uyuyor rüya…
Her şekli alıyor toprak
çeşit çeşit, renk renk, kat kat…
ekmek, pasta, çörek…ismim tek
Bir kelime…daha demin
Bedenimi zapt eden âraz
Durmuyor zaman iki ayrı oda içinde

Kapılarla dolu kuş evim…iç içe

Büyük…firar başlamıyor yine de
Ben yürüyünce su yürüyor
…Ona uyuyor hayat…
Kök, dal, yaprak kardeş oluyor
Bir anda saplanıyor gece içime
Daha demin…bir isim…o yana
Yüzüm bu yana sürükleniyor
Uzakta, katı, donuk, sarı a ğ a ç
i s m i m… toplanıyor oradan oraya

Can evim ağrımıyor aşikâre!…Hayat!..
Ben uyanınca, rüya ona uyuyor, derinde
Tek bir ‘kelime’…yüzüm sığmıyor içine

Osman Hakan A.