çiğdemler gazeli

                            sızılı bir gecenin yüreğime düşürdüğü
                                                   Çiğdem taneleri için..

Iska geçecek genç bir ölümü yeşerten nefesin,
adını soluyan her heceyi, her çiğdemi.

Bütün yabanlıklarını giyinip de gelecek
sızılı şiirime el veren her geceyi, her gülü.

Ağlayan meleğimdin düşlerimde tüm incelikleri büyüten
mürekkep kokulu kitabım, küflü aynamsın bunu bil.

İnceliklerimin ağrıyan yerisin, dumanlı bir mavilikte,
adını soluyorum her nefeste, öksüz kalıyor tüm isimler.

Islak dudaklarında geceyi avuçladığım kadınımsın
Düşlerim, gündüşlerimsin bulutlar kadar üzgün kalbime inen.

Uğuldayan gölgeni gördüm de sustum.
Ah, kumral gök mavisi adam, sızlayan körpe yanım.

Sen kırık bir yaz hikâyesi olmalısın Çiğdem,
tülden bir gecesin, yaralarımı saran..

Suyu gördüm, bildim kalbinde büyüttüğün gizi,
suyu gördün ey güzel nun; suyu gördün ve büyüdün.

Meleklerini çağırıyorum tanrım, meleklerini
bana sızılı bir ölüm bağışlayacak meleklerini..

Ahmet Bozkurt

 

Şiir Okuyan Kızlar

zamanın nedensiz
tutunanlara..

I

Kalbi eve dönen yoksulların
bir şarkıyı taşıyacak kadar
sahil görmemiş yabanlıklar büyüten yalnızlığı!

Sen, sise doğru yürü!

Şarkı söyleyebileceğin bir kıyı,
duyabileceğin bir kulak,
yabanlığını örteceğin tülden bir sis
genç bir kızın eski güzelliklere duyduğu üzünçtür.

Hatırla ve yakar sessizliğine: geçmişine.
üzünç ki, susadıkça acıktırır tenimizi.

II

Denizin üstünde dolaşan uyku,
düşlerde gezinen göz!

Zaman ki, eskitilmiş güzelliklerin kanatlanmasıdır.
Ayrılmak tüketmektir eksiltili sözü, eskitmektir.

Sızı, kalbe el veriyor:
gölgen yalnızlıkların güz karaltısı.

Hatırla uzaklığı, unuttuğun düşlerin karaltısını.

III

Şiir: suskun kız,
Ne kadar da çok benziyorsun yalnızlığıma.

Ahmet Bozkurt