YOLCULUK

“Sessiz sakin sularda hayal meyal salınan şu güzel koca gemiler, şu sarsılmaz gemiler, hasret çeken aylak avare gemiler bize: ‘Ne zaman hurura yelken açacağız’ diye fısaldamayacak mı?”

Baudelaire



Maxime Du Camp’a

Ey Ölüm, koca kaptan, demir alma zamanı şimdi !
Huzur yok bu diyarda, ey Ölüm! Başlasın seferimiz
Varsın zifiri karanlık kaplasın gökyüzünü, denizi,
Sana ayan olsun yeter, ışık dolu kalplerimiz!

Uyanmamız için bizlere zehrinden bahset |
Bu ateş beynimizi yaksa da, girdaba dalmak istiyoruz,
Ne fark eder artık, Cehennem ya da Cennet?
Meçhule yelken açıp sabaha çıkmak muradımız !

Charles Baudelaire
Çeviren: Yakup Yaşa

 

GÜZ ŞARKISI

Yine dayandı kapıya soğuk karanlıklar
Elveda, kısacık yazlarımızın parlak ışığı!
Kasvetli darbelere boyun eğen odunlar
Daha şimdiden inletiyor avluları.

Bütün bir kış saracak benliğimi
Kin, titreme, korku, zoraki iş, emek,
Ve kutup cehennemindeki güneş gibi,
Kalbim kızıl bir buz kütlesine dönüşecek.

Düşen her odunu titreyerek dinliyorum,
Kurulan darağacı gibi çıkıyor sesleri.
Bir kuleye benziyor benim ruhum,
Yorulmaz ağır koçbaşıların yere serdiği.

Sanki kapılıp gittiğim o tekdüze vuruşlar,
Bir yerlerde acele çakılan bir tabutun sesi.
Ölen kim? – Yaz geçti, şimdi sonbahar !
Bu gizemli gürültü bir yolculuğun habercisi

Seviyorum iri gözlerinizin yeşile çalan ışığını,
Tatlı güzel, ama şimdi her şey bana zehir gibi,
Ve hiçbir şey, ne aşkınız, ne gelin odası,
Ne ocak, tutmaz denizde parıldayan güneşi,

Yine de sevin beni, şefkatli yürek! Analık edin,
İster nankörün teki, isterse rezilin biri olsun,
İster sevgili, ister kız kardeş, batan bir güneşin
Ya da görkemli bir güzün o tatlı demi olun.

Bir anlık iş! Bekliyor mezar; susamış ölüme!
Ahl Bırakın da başımı dizinize koyayım,
O ak pak ve kızgın yazın hasretini çeke çeke,
Son güzün o tatlı, solgun ışığının tadını çıkarayım!

Charles Baudelaire
Çeviren: Yakup Yaşa

 

AKŞAMIN AHENGİ

Ve vakit geldi, bir buhurluk gibi
Tütüyor her çiçek titreyip dalında;
Sesler ve kokular akşam sefasında;
Hüzünlü vals, garip bir baş dönmesi!

Tütüyor her çiçek titreyip dalında;
Kemanda kırık bir kalbin titreyişi;
Hüzünlü vals, garip bir baş dönmesi!
Üzgün, tatlı gök koca bir sunak adeta.

Kemanda kırık bir kalbin titreyişi,
İyi kalpte yer yok şüpheye, yokluğa !
Üzgün, tatlı gök koca bir sunak âdeta ;
Güneş, donan kanında boğulup gitti.

İyi kalpte yer yok şüpheye, yokluğa,
Tertemiz mazisidir tüm sermayes!!
Güneş, donan kanında boğulup gitti…
Ve hatıran yüreğimde tütüyor hâlâ !

Charles Baudelaire
Çeviren: Yakup Yaşa

 

Hüküm Giymiş Bir Kitap İçin Yazıt

Dertsiz okuyucu, çoban kadar rahat,
Az’la yetinen, açık yürekli insan,
İçkiye düşkün ve hüzün kokan,
Bu kederli kitabı fırlat, at.

Kendi söz sanatını kapmadınsa
Şeytan’dan, o kurnaz ihtiyardan,
At! bir şey anlayamazsın ondan,
Ya da inanırsın isterik olduğuma.

Ama, büyüye kaptırmadan kendini,
Gözün varsa uçuruma dalmayı bilen,
Oku beni, öğrenmek için sevmeyi beni,

Her şeye meraklı Ruh, acı çeken,
Ve gideceksin arayarak cennetini,
Acı bana!… Yoksa, lanetlerim seni!

Charles Baudelaire

 

Lethe

Vahşi ve sağır ruh, gel kalbime, gel diyorum,
Tembel, miskin canavar, sen tapılası kaplan;
Şu titreyen parmaklarımı uzun zaman
Ağır, yoğun yelene daldırmak istiyorum;

Acılı, üzgün başımı usulca sokayım
Teninin kokusuyla dolu eteklerine,
Solgun bir çiçek gibi derinden derine
Pis kokan ölü aşkımı içime çekeyim.

Hayatdan çok uyumak istiyorum uyumak!
Kuşkulu bir uykuda, tatlı ölüm misali,
Vicdan azâbı duymadan öpücüklerimi
Bakır gibi cilalı güzel vücûduna yaymak.

Ancak senin yatağının uçurumu yutar
Şimdi artık dinmiş olan hıçkırıklarımı;
Senin ağzında unutuşun o güçlü tadı,
Léthé ırmağı öpüşlerin içinden akar.

Zevkin buyruklarına uymak, boynumun borcu,
Çünkü, kaderim alnıma peşin yazılmış böyle;
Ben, günahı körükleyip aşkın ateşiyle
Alevlendiren uysal kurban, ben masûm suçlu,

Dinsin diye bu acı, uyuşsun diye kinim
Yıllardır altında hiç kalb barındırmayan
Sivri göğüslerinin güzelim uçlarından
Kana kana baldıran zehrini içeceğim!

Charles Baudelaire