Kuşların güneye göç etmelerini görüyor musun?
Fani şeyler de böyledir: Gelir geçer
Sakin ol, düşme zamanın vehim tuzağına
Bir rüyayı bir başka rüyaya ekleyen zamanın
Özlemi başka uzak yerlere doğru yönelir;
Bilgenin kalbi ise yaldızlı burada kalır
Vazgeç ulaşılmaz diyarların rüya imgesinden –
Sen güneşi ve yıldızları bizzat kendinde taşıyorsun
Frithjof Schuon
Çeviri: Mahmut Kanık
Sevgi bir nisbettir, hem Tanrı’yı ililendiren, hem insanı
İlmimiz bilmese de bu ilişkinin sırrını.
Sevgi bir zevktir bilinmez hakikati
Allah, Allah! Ne tuhaf değil mi?
Sevginin nedenleri sarıyor beni özüyle,
Varlık ve yokluk gibi iki zıt elbisesiyle,
Allah’ın varlığı bile sevgiyle bilinir.
O’na benzer değiliz ama, bizde de O’nda da o görülür.
Ey Allahım affet beni, beni ve söylediklerimi,
Şükür kabilinden söylüyorum ben bunları.
Ben kendi zâtımı sevdim. Bir’in ikiyi sevişi gibi
Sevgi O’ndandır: Tabiî ve ruhani,
İlâhîsi de O’ndandır, Kur’an ayetleriyle belli.
Hûda nurunun sözleri sana geldi.
Sen soruyorsun, oysa sorularını anlamıyorum ben.
Hangi sevgiden, hangi mizandan söz ediyorsun sen.
Her sevginin bir başlangıcı var. Rabb’ın sevgisinden özge
İlmim doğruluyor: İkinci yok O’ndan öte
Her aşkın bir başı vardır, sonu yoktur tabiî aşkın dışında
İki aşk var ki tanımına güç nerde
Ah bir kez anlasan o iki aşkın ne olduğunu
Ne kaybolur gider, ne de vardır o ikisinin sonu
Sevginin gayesi kavuşturmaktır insanda
Bir teni bir tenle, bir canı bir canla.
Oysa Rahmânla kavuşma gayesi “ebediliğe” ermektir.
Çünkü sevginin güzelliği, ancak O’nun Güzelliğinin bir parçasıdır
O’nu anlatamadıysam, nefsim kimi sevdiğimi bilmiyor demektir.
Çünkü O’nu anlatmak için daha deliller gerektir.
Ben sevginin sevgilisiyim, ah bir bilseniz!
Sevgi de bizim sevgilimiz, ah bir anlasanız!
Eğer benim niyetimi anlarsanız
Yüce Allah’a hamd ediniz.
Biliniz! Niçin çevremdekiler sözlerimden yüz çevirdiler?
Çünkü benim sözlerimi anlamaktan çok uzaktı onlar.
Niçin açık seçik gösterdiğim şeylere gözlerini kapadılar,
Ve varlığımdaki sevgilimi görmediler?
Sevmedim ben O’nun halkından hiç kimseyi
Anlayınız hayır, hayır! Varlığımdan başka kimseyi
İlâhi niteliklere büründüğümden beri, O’nun zuhûr yerine döndüm
Evet tam öyle oldum, öyleyse bana bağlanınız.
Ben Allah’ın ipiyim yaratılışınızda, bunu iyi biliniz.
Öyleyse kul olarak hizmete koyulunuz, kapıma geliniz.
Zeyneb’i Nizam’ı ya da Inan’ı
Seviyorum dersem, o zaman iyi anlayınız ki
Bu bir simgedir eşsiz ve sonsuz güzel,
Ki ardında çok değerli ve yaldızlı bir giysi var.
İşte ben onu giyenin üzerindeki giysiyim.
O giysiyi giyen kimdir bilinmez
O giysinin içinde vaktiyle Hallac’ın dediği var:
Öyleyse geliniz, neşeleniniz, sevininiz.
Aşk hayatına yemin olsun ki ne zaman O’nu müşahade etsem
O gelir önümde belirir sizi müşahede edeyim diye.
Göz göremez Allah’ı olduğu gibi
Her an ve her durumdadır, fakat yok gibidir sanki.
Varlık bir harftir, sen onun anlamısın.
Hayatta bir emelim yok O’ndan başka.
Harf bir anlamdır, anlamı kendindedir
Göz görmez o anlamdan başka hiçbir şey.
Kalp gider gelir fıtratın bir gereği
Kâh şekline o harfin kâh anlamına.
Tanrı yücedir, hiç kimse O’nu içeremez
Ama biz O’nu kalbimize sığdırırız.
Bunu ben demiyorum, Tanrı böyle diyor
İyi bilin o ilahî söz bu anlama geliyor.
İbn-i Arabî / İlâhî Aşk / İnsan Yayınları
Çeviren: Mahmut Kanık
Şiir Antolojim 