La mort des oiseaux
Akşam ocak başında, ormanda bir kuşun
Bir yerlerde öldüğünü düşündüm uzun uzun.
Can sıkıcı, hüzün dolu kış günleri boyunca,
O bomboş, o sahipsiz yuvalar, rüzgârda,
Külrengi gökte savrulup duruyor şimdi.
Kuşlar şu kış günü ne diye ölüyor sanki !
Bereket versin ki menekşeler açtığında,
Güle oynaya koşacağımız nisan çayırlarında
Rastlamayacağız artık o narin iskeletlerine
Kuşlar ölmek için bir yere mi gizleniyor ne?
François Coppee
Çeviren: Yakup Yaşa
Épitaphe
Mezarlığa uzanan kenar mahalleden,
Bin bir hayal içinde her geçtiğimde,
Tahta haçlarla, künyelerini bekleyen
Çok sayıda taş mezar ilişirdi gözüme.
Uçup gittin yavrucuğum, ve karanlık
Ördü ağını umudu tükenen ruhuma.
Ah, adın kalbimden hiç çıkmayacak,
Bir mezar taşına kazınmışçasına.
1877
François Coppee
Çeviren: Yakup Yaşa
“Fakat fırtınadaki korkunç rüzgar
Bütün tasarılarımı alıp götürdü…”
~ François Coppée, Haziran
“Sık sık düşündüğüm bir mutluluk rüyası,
Kırlara bakan bir barınak sahibi olmaktır…”
~ François Coppée, İç Gezinti
“Zira aşkla dolu kalbim
Acılarının arasında bulur,
Aziz çiçekler arasında senin bakışını
Ve kokular içinde senin nefesini…”
~ François Coppée, Mayıs
“Ve leylakların çiçek açtığını gördüm
Teskin edilemeyen acımla birlikte…”
~ François Coppée, Mayıs
“Fakat acı çekmekten yorulan kâlbim
Bu kuşları hayranlıkla izlerken onlara imreniyor
Bu kuşlar ki hayattan sadece bilirler
Şarkı söylemeyi, sevmeyi ve ölmeyi!”
~ François Coppée, Ağustos
“Ey toprak!
Hayat bir bilmecedir ve ölüm bir sırdır,
Fakat sen, rüzgârlar tarafından sallanan başakların
Ölülerle besleniyor yaşayanları beslemek içim…”
~ François Coppée, Toprak
“Ey anaç toprak, her yaratık sende
Arar hayatını ve sonunda sende bulur kabrini…”
~ François Coppée, Toprak
“Akşamın temiz, engin gökyüzünde
Daha şimdiden solgun birkaç yıldız ışıldar…”
~ François Coppée, Terasta
“Bu istasyonda inmeli miyim?
Hayır, Arzu, sahip olmaktan daha iyidir…”
~ François Coppée, Sevr İstasyonu
“Ben dizeler toplayan, sen çiçekler devşiren…”
~ François Coppée, Nakarat
“Yalnızlık ve vecd içinde yaşadı
Sonsuz bir rüyaya ruhunu yoğunlaştırarak
İlahi hiçlik içinde eritilmeden önce
Zaman onu çöp gibi zayıf ve cılız kılmıştı…”
~ François Coppée, Buda
“Her şey yaşar, herkes sever!
Ve ben kederli ve yalnız dikilirim
İlkbahar semaında ölen bir ağaç gibi…”
~ François Coppée, Bunalımda Arzu
“Gel! Sana her şeyi vaat ediyorum,
Ruhumu ve kalbimi, kanımı ve tenimi…”
~ François Coppée, Bunalımda Arzu
“Bazen isterdim ki sonum yakın olsun…”
~ François Coppée, Bunalımda Arzu
“Ve umut benim için sadece bir göçmen kuş
Yuvasını yapmak için mezar seçmeye giden…”
~ François Coppée, Umutsuzca
“Bu sonsuz ve monoton melankoli
Bütün umudu ve sevme arzusunu alıp götüren…”
~ François Coppée, Sonbahar/Hüzün
“Fark ediyor ki son leylakla birlikte
Dün son kelebek de kayboldu gitti…”
~ François Coppée, Sonbahar/Hüzün
Kaynak: Dada Verd
Şiir Antolojim 