12. Sone

Ud, felaketlerdeki yoldaşım
İç çekişlerimin kusursuz şahidi
Tüm haykırışlarımın sadık kâtibi
Ah ne çok kederlendin benimle
Acılı gözyaşlarım seni öyle çaresiz bıraktı
Hoşa gidecek seslerin peşinden koşar oldun
Ama bulduklarını da birer ağıda çevirdin hünerle
İşte şu eski dost, acılar, yeniden çalar oldu
Eğer farklı bir ezgi çalmanı istersem
Yayların gevşeyecek bir bir ve ben sersem
Oysa görüyorum çektiğim bütün ahları
Hüzünlü veryansınlarımın keyfine bırak beni
Acının içindeki keyfe mecbur et beni
Böyle tatlı bir keder tatlı bir sonu hak eder

Louise Labe
Çeviri: Fatma Büşra Helvacıoğlu

 

Aşk Şiirleri

Ben senin öpücüklerini yutayım, sen de benimkileri yut,
Ve ağızlarımızla birbirimizin mutluluğunu yudumlayalım,
İki yaşamı olabilir hem sevenin.
Hem sevilenin, ben sende, sense bende.

Louise Labé

 

Sone VIII

Yaşıyorum, ölüyorum: yanıp suya batıyorum.
Sonsuzca sıcaklıyorum soğuğa uğradığımda:
Yaşam hem fazla yumuşak hem fazla sert bana.
Neşeyle karmakarış, büyük büyük sorunlarım:

Aniden güler ve ağlamaya başlarım,
Binlerce dert uğraştırır beni zevkle:
İyiliğim çıkıp gider hiç dönmemecesine:
Birdenbire kupkuru olur toylaşırım.

İşte böyle hep Aşk çekip çevirir beni:
Ne zaman dertlerim daha da arttı sansam,
Düşünmeden, dertsiz buluveririm kendimi.

Sonra, inanırken neşem kesindir diye,
Arzuladığım bahtın zirvesine çıktığıma,
Yeniden döndürür beni ilk mutsuzluğuma.

Louise Labé