Araya Giren ‘Çöl’

Sesinde batık gemi parçaları çırpındıkça
karaya oturur benim de içimdeki gemi. Ve sular
çekil çekil aramızda görünmez bir ‘çöl’ kalır;
ne bir serap, ne vaha, ne bir iskeletin çene kemikleri:
Serapa derin bir ıssızlıktır, ki hiçbir canlı
tarafından baştan sona geçilememiştir.

‘Kırgınlık?’ Az gelir; ‘derin bir kırılma’ belki,
ki üstüne hiçbir asma köprü kurulamayacak kadar
‘çatlak’ günbegün genişleyecektir;
ve ruhtan ruha köprü hiç de kolay iş değildir
her şeyin berhava olup gittiği bu çağda,
ama belki bunun da ‘sanal’ bir yolu bulunacaktır!

‘Hakiki’si için artık kimse umut beklemesin!

Fikret Demirağ

 

Bir Sabah Sevgiyle Uyandır Beni

Acımın alnından öperek uyandır bir sabah beni
dışarıda güneşi ve baharı yağarken yağmur.

Yüreğimde bir müzikle uyandır beni
tüy parmaklarını ağrıyan yerlerimde gezdir.
Saçlarımdan zamanı geçirerek uyandır bir sabah.
Sen günün şiiri ol, ben şarkını besteleyeyim.
Sen narin bir nar fidanı gibi salın rüzgarda
ben yanında yaralı bir dize gibi durayım.

Aşk ve Şiirle barışan bir dünyaya uyandır bir sabah beni.

Fikret Demirağ