senin de mazin var mı

kâkülünü gözlerinin
üzerine indiren çocuk
şubat, ne çok yaralamış
bakışlarını
üstelik böğürtlen çiziği dizlerin
yeni hikayelere varmadan

iğde çiçeğine derili
mevsimler vereceğim
sana.
okşanmamış saçlarına
akika
hadi gülümse durma…

saçlarını bir yandan
bir yana deviren çocuk
içeri gir
birazdan yağmurları başlar
bu şehrin…
üşürsün.

bilmem sen de yıldızları
sayar mısın
senin de mazin var mı
sende durup durup
ağlar mısın

kırmızı

 

SUSMA

mahçup bir töre’nin emanetidir çekingenliğim
bakamam gözlerine konuşurken.
aldırma
bu toprakların harcıdır yüreğime katılan kadim hüzün
ne yapsan nafile, ağlarken bile yalnız ağlarım
şaşırma
yeter ki; konuş, yeter ki; susma, esirgeme
en onulmaz yaralarıma deva ihsan eden sözlerini

yoksa aşikâr bir cinneti büyütürüm gözlerimde
kızıl kıyamete çeviririm gittiğin yolları
mekân olmaz sana bedduamı yüklenen dağlar
hadi konuş ne olur
katliamları anlat, işkencelerde bir gül gibi solan bileklerin hatrına,
bize ihanet etmeyen bu toprakları anlat
biz ona ihanet etmedikçe
bizi anlat her yer kerbela olmuşken
her gün aşurayken anlat
yalansız, süssüz
yoksa ben; sözden yetim kalırım, anlamdan öksüz.
en sevdiğinin hatrına
en sevgilinin hatrına

kırmızı

 

sen masal söyle

bir masal söyle
sana dair
bana dair
bak nasıl nefes alıyorum
seyret
onca vurgun üstüne
ve hep istediğim
nisan kadar ıslak
mayıs kadar kor olsun
ve kanasın
biryerleri masalın

ah masal dediğim ne masum bir bahanedir bir bilsen
orada kal
tam masalın kıyısında
bir varmış, bir yokmuşun cenderesinde
bilemezsin kesin ölürüm ben yanıma gelsen

masalı güzel yapan sonuna gizlediğin kurşun
sus ..! artık yeter. kanadı kanıyor bir kuşun…

kırmızı