Baktıkça gözlerine derinden
Üstüme başıma güller dökülür.
Ve her şey kopar yerinden
Bir buluş bir gülüş ve unutuş ellerinden
Ellerinden beyazlıklar dökülür
Düşlerim ki, kuşatır gökyüzünü
Sonra yıldızlar dökülür
Geçerim arasından kimsesiz çocukların
Ağaçlardan ağıtlar dökülür
Akar saçlarımdan yalnızlığın ırmağı
Kalbime dökülür..
gls17
30 Ağustos 2014 at 03:58
Reblogged this on poems1286.
BeğenBeğen