Elveda, baba toprağından daha öte olan diyarım!
Aşkımın ve arkadaşlarımın yuvası, adieu!
Yabancı bir sahil uzanıyor yamacımda,
Ne kadar sıklıkla anımsayabilirim ki seni;
Mavi sularının üzerindeyken?
Bir iç çektim, ardımda bıraktıklarıma
Ve sevdiğim birkaçına;
Bana üzülenlere, benim de üzülmüş olduklarıma.
Ayrılıyoruz! Nasıl olursa olsun!
Söylenmemiş şeyler var,
Yüreğimizin derinlerinde;
Açığa çıkmamış, ama unutulmamış hazineler.
Neden beylik sözler söylüyorsun ki?
Ayrılıyoruz! Acıdan söylemiyorum bunları.
Ama, kim bilir nerede ve
Ne zaman göreceğim sevdiklerimi yine?
Belki aylar, belki yıllar sürebilir.
Ama hayır! İç sıkıntısıyla doldurmayacağım yüreğimi.
Belki, kalırım gözü yaşlı;
Kuşkulu haksızlıkları, düzeltmeye meraklı.
Hala dingin, alçakgönüllü birkaç kişi;
O bakışlar ve yürekler eskisi gibi.
İşte, zamanın eskitemediği sevgi odur;
Asla değişmeyecek olan gerçek budur!
Görebildiklerim, gördüklerim;
Sadece, onları daha çok yüceltmek için.
İyi dostlar, yiten umutlar, uçup giden zaman;
Hepsi tükenince, sadece söyleşi kalır geriye!
Elveda, yurdumdan daha öte olan sahilim;
Bulmayı umut etmeyecek ve aramayacağım.
Gittiğim yerde umarsızca dolaşacağım;
Acıyla anarak, geride bıraktıklarımı.
Richard Henry WILDE
Çeviren: Özlem Yaşayanlar
Şiir Antolojim 